تهرانِ قدیم، با خیابان‌های سنگ‌فرش‌شده و کوچه‌های باریکش، حال و هوایی داشت

تهرانِ قدیم، با خیابان‌های سنگ‌فرش‌شده و کوچه‌های باریکش، حال و هوایی داشت که امروز تنها در خاطرات می‌توان یافت.

خیابان لاله‌زار، شاه‌راهِ هنری و فرهنگی، جایی بود که هر صبح با صدای چرخ‌های کالسکه‌ها و فروشندگان دوره‌گرد بیدار می‌شد. خیابان نادری، با کافه‌ها و کتاب‌فروشی‌های کوچک و پُر از زندگی، پاتوق روشنفکران و اهل قلم بود.

گروه فرهنگی: تهرانِ قدیم، با خیابان‌های سنگ‌فرش‌شده و کوچه‌های باریکش، حال و هوایی داشت که امروز تنها در خاطرات می‌توان یافت.

خیابان لاله‌زار، شاه‌راهِ هنری و فرهنگی، جایی بود که هر صبح با صدای چرخ‌های کالسکه‌ها و فروشندگان دوره‌گرد بیدار می‌شد. خیابان نادری، با کافه‌ها و کتاب‌فروشی‌های کوچک و پُر از زندگی، پاتوق روشنفکران و اهل قلم بود.

به گزارش بولتن نیوز ، بوی نان تازه از نانوایی‌های محلی و صدای بچه‌هایی که در کوچه‌های خاکی بازی می‌کردند، همه و همه جزء جدانشدنی از زندگی روزمره‌ی تهران بود. بافت محله‌هایی چون سنگلج و عودلاجان، حکایت از تهران‌نشینانی داشت

که در خانه‌های آجری با حوض‌های فیروزه‌ای رنگ زندگی می‌کردند، جایی که در هر گوشه‌ای گلدان‌های شمعدانی، نماد زندگی و طراوت بود.

تهرانِ آن زمان، شهری بود که با تمام سرعتش، هنوز برای آرامش و گفتگوهای عصرانه در سایه درختانش وقت داشت.

این خاطرات و حال و هوای نوستالژیک، امروز در هیاهوی برج‌های بلند و بزرگراه‌های پر رفت و آمد رنگ باخته، اما برای بسیاری از تهرانی‌ها همچنان یک گنجینه‌ی بی‌قیمت از خاطرات شیرین و آرامش‌بخش است.