انسان با آب و هوای سالم زنده است

دلایل کم آبی ایران
ایران به دلایل «طبیعی» مانند موقعیت جغرافیایی در منطقه خشک جهان، میانگین پایین بارندگی سالانه و وجود کوه‌هایی مانند البرز و زاگرس که مانع ورود رطوبت می‌شوند، کم‌آب است. همچنین، «انسانی» مانند مدیریت نادرست منابع آبی، مصرف بی‌رویه آب در کشاورزی، افزایش جمعیت، ساخت و سازهای بدون برنامه و فرسودگی شبکه توزیع آب نیز به تشدید این بحران کمک کرده است
دلایل طبیعی کم‌آبی در ایران:

موقعیت جغرافیایی خشک: ایران در منطقه‌ای نیمه‌خشک و خشک واقع شده است که به طور ذاتی با کمبود منابع آب مواجه است. 
کاهش بارندگی: میانگین بارندگی سالانه در ایران بسیار کم است (حدود ۲۳۰ تا ۲۵۰ میلی‌متر)، که این میزان برای یک کشور با نیاز آبی بالا کافی نیست. 
موانع کوهستانی: کوهستان‌های البرز و زاگرس مانند یک مانع عمل کرده و از نفوذ رطوبت به بخش‌های داخلی ایران جلوگیری می‌کنند. 
آب دریاها غیرقابل دسترس: وجود دریاهای بزرگ در اطراف ایران، به دلیل شور بودن آب و اختلاف ارتفاع، منجر به تامین آب شیرین و قابل استفاده برای مصارف کشاورزی و آشامیدنی نمی‌شود. 
دلایل انسانی و مدیریتی:
سوءمدیریت و مصرف بی‌رویه: مدیریت نادرست منابع آبی، به‌ویژه در بخش کشاورزی (با مصرف بیش از ۹۰ درصد آب کشور)، عدم استفاده از روش‌های آبیاری نوین و فرسودگی تأسیسات آبرسانی، منجر به اتلاف و هدررفت حجم زیادی از آب شده است. 

افزایش جمعیت: رشد سریع جمعیت و افزایش مصرف سرانه آب، نیاز به آب را به شدت افزایش داده و فشار بیشتری بر منابع آبی وارد کرده است. 
کشت محصولات آب‌بر: به دلیل یارانه‌های پنهان آب و انرژی، کشاورزان به سمت کشت محصولات آب‌بر مانند هندوانه و برنج در مناطق خشک روی می‌آورند. 
عدم برنامه‌ریزی پایدار: نبود برنامه‌ریزی کلان‌نگر و بلندمدت برای مدیریت منابع آبی و اجرای طرح‌های توسعه‌ای بدون توجه به ظرفیت زیست‌محیطی مناطق، بحران آب را تشدید می‌کند