ورزش و تاثیر آن بر مغز

وَرزِش به هر گونه‌ فعالیت فیزیکی بدن گفته می‌شود که شرکت کنندگان آن می‌توانند به صورت منظم و سازمان یافته یا گاه به گاه در آن شرکت کنند و از آن برای بهبود تناسب اندامشان و تعادل روان یا فراهم آوردن سرگرمی و تفریح بهره ببرند. ورزش می‌تواند به صورت رقابتی برگزار شود که در این صورت باید بر پایهٔ رشته قوانینی که مورد توافق همگان است، یک یا چند برنده در آن مشخص گردد که در این‌گونه ورزش‌ها شرکت‌کنندگان باید درجه‌ای از توانمندی‌های مربوط به آن رشته به‌ویژه در رده‌های بالاتر را داشته باشند. ورزش به دو دسته کلی بخش می‌شودهم‌اکنون با در نظر گرفتن ورزش‌های تک نفره، صدها رشتهٔ ورزشی وجود دارد. ورزش‌های گروهی می‌تواند افراد را در قالب دو یا چند گروه دسته‌بندی کند و تیم‌ها با هم رقابت کنند. گونه‌هایی از فعالیت‌های غیر فیزیکی وجود دارد که گاهی آن‌ها را به ورزش نسبت می‌دهند و به آنها ورزش فکریگفته می‌شود؛ برای نمونه می‌توان به ورق‌بازی و بازی‌های تخته‌ای و فکری اشاره کرد.

برای نمونه رقابت‌های شنا که در برابر هزاران نفر در یک استخر سرپوشیده ویژهٔ مسابقات انجام می‌گیرد یک گونه از ورزش به‌شمار می‌رود در حالی که شنا در یک استخر معمولی یا در دریا یک تفریح شمرده می‌شود. رشته‌های فراوانی در ورزش وجود دارند و مردم زمان و هزینه زیادی را چه به عنوان شرکت‌کننده و چه به عنوان تماشاگر صرف ورزش می‌کنند. ورزش و ورزش کردن طی سالیان طولانی از قالب یک تفریح و سرگرمی به قالب یک حرفه و فعالیت درآمده‌است و تعداد بی شماری از ورزشکاران حرفه‌ای در سراسر جهان از طریق ورزش به ثروت رسیده‌اند. این یکی دیگر از ویژگی‌های ورزش به‌شمار می‌آید. امروزه ورزش زنان نیز جایگاه ویژه‌ای در مجامع بین‌المللی پیدا کرده‌است. ولی با این وجود به ورزش بانوان آنگونه که در خور آن باشد توجه نمی‌شود که امید است در آینده‌ای نزدیک حمایت‌های ویژه‌ای از آن به عمل آید.
بهترین ورزش راهپیمایی روزانه در حد 5000 متر میباشد.

تحریک و تحرک بخشیدن به ورزش‌ها اغلب یک حالت و وسیله بیاد ماندنی نمی‌باشد. برای مثال، پیشقدمان دریانوردی و قایق‌رانی اغلب می‌گفتند که اغلب مسابقه قایق‌های باد شونده به معنی تحریک بخشیدن به مهارت‌های یادگیرندگان قایق‌رانی و دریانوردی است. اما با وجود این، اغلب مهارت‌های محرک برای افزایش قابلیت کارایی و عملکرد در موقع رقابت بیشتر از یادگیری باهم ادغام می‌شوند. روحیه ورزشکاری یک روحیه یا حالتی را بیان می‌کند که از آن فعالیت یا رقابت بخاطر خود آن لذت می‌برند. این حالت عاطفی معروف توسط خبرنگار ورزشی به این صورت معنی می‌شود که مهم نیست که شما برنده یا بازنده شدید بلکه این مهم است که بازی را انجام داده‌اید. و شعار المپیک مدرن که توسط بنیان‌گذار آن پییر د کوبرتن این است. مهم‌ترین چیز این نیست که برنده نشدید اما این است که شما شرکت کردید، نمونه‌هایی از بیان این حالت عاطفی مناسب هستند. بیان می‌شود.

اما اغلب فشار برای رقابت یا یک تمایل فردی برای احراز کارایی مانند فشار و زور تکنولوژی می‌تواند بر بازی لذت بخش و رقابت عادلانه توسط شرکت کنندگان تأثیر بگذارد.

افراد مسئول برای فعالیت‌های تفریحی اغلب در جستجوی شناخته شدن و کسب احترام در ورزش‌ها هستند که با پیوستن به فدراسیون ورزش‌ها مانند کمیته بین‌المللی المپیک یا با تشکیل هیئت منظم و قانونی اقدام به این کار می‌کنند. در این صورت ورزش‌ها از حالت تفریحی به حالت رسمی عوض می‌شوند: در ارتباط با اعضای جدید اخیر از قبیل دوچرخه سواران کوهنوردان برفی، و کشتی‌گیران هستند بعضی از این فعالیت‌ها جنبه عمومی و همگانی دارند اما شکل‌گیری غیریکسان در فرم‌های مختلف برای مدت زمان طولانی دوام داشته‌است. در حقیقت، مقررات رسمی ورزش‌ها در ارتباط با زندگی مدرن و توسعه فزاینده است.

روحیه ورزشکاری، تحت هر اسمی مربوط به رفتار رقابت‌کننده در قبل، در طی و بعد از رقابت می‌باشد. نه تنها اگر یک ورزشکار برنده شود باید روحیه ورزشکاری خوبی داشته باشد و آن را حفظ کند بلکه اگر او ببازد باید هم چنین این روحیه را حفظ کند. برای مثال در فوتبال روحیه ورزشکاری چنان ملاحظه شده‌است که برای معالجه یک ورزشکار زخمی از طرف مقابل توپ را به بیرون از زمین بازی شوت می‌کند که امکان معالجه او را فراهم سازند. به‌طور دوجانبه تیم دیگر انتظار دارد که توپ را در موقع پرتاب به داخل زمین بازی دریافت کند.

خشونت در ورزش‌ها شامل رد شدن از روی خط رقابت عادلانه و ایجاد خشونت و دعوا است. ورزشکاران، مربیان، طرفداران آن‌ها و والدین بعضی وقتها رفتار خشونت‌آمیز را علیه افراد یا املاک و تأسیسات در نمایش ناراحتی از عادلانه بودن نمایش، احاطه طرف مقابل و عصبانیت یا جشن و سرور در پیش می‌گیرند. وحیه ورزشی به مجموعه‌ای از ارزش‌ها، نگرش‌ها و رفتارهایی گفته می‌شود که در محیط‌های ورزشی به کار گرفته می‌شوند و نمایانگر احترام، انصاف، همکاری و اخلاق‌مداری هستند. این مفهوم نه تنها در رقابت‌های ورزشی بلکه در زندگی روزمره نیز به عنوان نمادی از ارزش‌های انسانی شناخته می‌شود.

روحیه ورزشی بر پایه چند اصل کلیدی بنا شده است:

1. احترام به قوانین و رقبا: پذیرش قوانین بازی و رفتار منصفانه با رقبا.
2. پذیرش شکست و پیروزی: نمایش وقار در پیروزی و شکست و احترام به نتایج رقابت.
3. تلاش و تعهد: انجام بهترین تلاش با تمام توان، حتی در شرایط دشوار.
4. همکاری و تیم‌گرایی: احترام به اعضای تیم و کار گروهی برای دستیابی به اهداف مشترک.
5.  پرهیز از تقلب و تخلفات اخلاقی: رفتار صادقانه در رقابت و پرهیز از هرگونه اقدام غیرقانونی.

روحیه ورزشی نقش مهمی در توسعه شخصیت ورزشکاران و بهبود کیفیت رقابت‌های ورزشی دارد. این مفهوم به ورزشکاران کمک می‌کند تا از رقابت نه تنها برای پیروزی بلکه برای رشد شخصی و اجتماعی بهره‌مند شوند. مطالعات نشان داده‌اند که تیم‌ها و ورزشکارانی که دارای روحیه ورزشی بالا هستند، تمایل بیشتری به همکاری، احترام و موفقیت پایدار دارند.

روحیه ورزشی تنها محدود به میدان‌های ورزشی نیست. ارزش‌های مرتبط با این مفهوم می‌توانند در زندگی روزمره نیز به کار گرفته شوند و به عنوان ابزاری برای توسعه مهارت‌های فردی و اجتماعی مورد استفاده قرار گیرند. .

نمونه‌هایی از رفتارهای روحیه ورزشی • کمک به حریف مصدوم در جریان بازی. • عذرخواهی پس از برخورد نادرست. • تشویق رقبا به جای تمسخر آن‌ها.

روحیه ورزشی نشان‌دهنده بلوغ ذهنی و اخلاقی ورزشکاران است و به عنوان یک عنصر کلیدی در ایجاد محیط‌های ورزشی سالم و منصفانه شناخته می‌شود. آموزش و ترویج این مفهوم می‌تواند تأثیرات مثبتی بر جامعه ورزش و فراتر از آن داشته باشد